امروزه معمولا نیایش پیروان دین شینتویی صرفا با آمدن به معبد و ادای احترام و دعا تمام می‌شود. در قدیم ترین سند دین شینتویی به نام "یادداشت های موضوعات باستانی" که شامل مکالمات متعدد با خدایان است، هرگز یک کلمه نیایش خطاب به خدایان به چشم نمی خورد. در واقع، در سراسر کتاب مزبور، تنها دو اشاره گذرا به نیایش وجود دارد: «... پس از ادای نیایش» و«در حالی که به هنگام نیایش دعاهای عظیم بر زبان می‌راند». در سایر کتب مقدس شینتویی نیز تقریبا موضوع نیایش دیده نمی شود. به حسب نقل کتاب نیهون- جی، از مجموع چهل و دو فرمانروای ژاپن تنها دو نفر عبادت می‌کردند. با این حال یکی دیگر از کتب مقدس شینتویی که نسبتا متاخرتر است به نام ینگی- شیکی، حاوی بیست و پنج مناجات رسمی و طولانی (نوری- تو) است.
;