تاریخ آیین شینتو، مشتمل بر پنج دوره‌ی است که در هر دوره ی، تحولاتی روی داده است.
1. دوره‌ی اول(قرن هفت ق.م تا قرن ششم میلادی)؛ آیین "شینتو"، تنها دین ژاپن به شمار می‌رفته است؛
2. دوره‌ی دوم(قرن ششم تا هشتم میلادی)؛ ادیان کنفوسیوس، بودا و دائو در کنار "شینتو"، مورد توجه قرار گرفتند، اما آیین شینتو از قدرت بیشتری نسبت به آن‌ها برخوردار بود؛
3. دوره‌ی سوم(ابتدای قرن نهم تا انتهای قرن هفدهم)؛ "شینتو" با ادیان دیگر؛ به ویژه آیین بودا، درهم می‌آمیزد و شکل خاصی به خود می‌گیرد؛
4. دوره‌ی چهارم(قرن‌های هجده و نوزده)؛ "شینتو"ی آغازین، احیا می‌شود و بر آموزه‌های اصلی آن تأکید می‌گردد؛
5. دوره‌ی پنجم(سال 1882)؛ مقامات رسمی دولت، این آیین را بر دو بخش "شینتو"ی حکومتی و "شینتو"ی فرقه‌ای تقسیم کردند. "شینتو"ی فرقه‌ای، به عنوان دینی در کنار سایر ادیان بود، اما "شینتو"ی حکومتی، دین نیست؛ بلکه مراسمی ملی است که همه‌ی ژاپنی‌ها از هر دینی که باشند در آن مشارکت می‌کنند.
بعد از پایان جنگ جهانی اول و پیروزی ژاپن، اعتقادات کهن "شینتو"یی، بیشتر مطرح شد؛ اعتقاداتی از قبیل: برگزیدگی ملت ژاپن، الوهیت امپراتور و موقعیت ویژه سرزمین ژاپن. با شکست این کشور در جنگ جهانی دوم وضع به گونه‌ای دیگر شد.
بعد از پایان جنگ جهانی دوم، "شینتو"ی حکومتی از میان رفت و حکومت از مذهب، جدا شد؛ اما "شینتو"ی فرقه‌ای به حیات خود، ادامه داد و به فرقه‌های بسیاری تقسیم گشت که گاه، شمار آن‌ها را تا حدود 800 فرقه، ذکر کرده‌اند. این فرقه‌ها عقاید و رسوم گوناگونی دارند، اما همه در چارچوب آیین "شینتو" هستند.
;