پرستش واقعی که در معابد شینتویی انجام می‌گیرد تقریبا به طور کلی جنبه‌ی فردی دارد و نه گروهی. این پرستش به طور معمول شامل تواضع و خضوع در مقابل معبد است که لازمه‌ی آن سرخم کردن و تعظیم کردن به گونه ای است که گویی شخص در حضور فرد مافوق قرار گرفته است. زانو زدن چندان رایج نیست. همچنین دست‌ها را به هم زدن، که گاهی با صدای کم انجام می‌شود، نشانه‌ی تعظیم و تکریم بوده و در معابد شینتویی انجام می‌گیرد.
;