اخلاق اجتماعی راهبان دین تائویی به طور کلی همراه با حسن شهرت نیست. اکنون ساده ترین راه نزدیک شدن و تشبه به شرایط فارغ از اضطراب تائوی جاودانه را این تصور می‌کنند که انسان به یکی از مراکز پرورش راهب و یا راهبه رفته در آنجا به صورتی غیرفعال زندگی کند تا به طول عمر بسیار عجیب و شگفت انگیزی دست یابد. هر یک از صاحبنظرانی که با دین تائویی از نظر شناخت شخصی سروکار داشته اند آن را محکوم می‌کنند. «این مرام در حد انجام پاره ای امور غریب و بوالهوسانه، نظیر ژیمناستیک های نا مناسب برای ناخوشی های ریوی و جستجوی اکسیر حیات، تنزل پیدا کرده است». «آن‌ها در ارزیابی همنوعان خود از هر کس دیگری، جز پست ترین افراد بت پرست، بیشتر سقوط کرده اند». «قرن های متمادی است که دین تائویی مترادف با رسوایی و ننگ است...». دین تائویی بیشتر یک سری شعبده بازی و فریبکاری هایی است که عده ای راهب که از میان پایین ترین طبقات اجتماعی استخدام شده اند انجام می‌دهند. «دین تائویی به عنوان یک دین عملی و اجرایی، صورت بسیار نازلی داشته و پر از خرافه و بت پرستی است. این دین در چین مخصوص آدم های درس نخوانده و جاهل است.
;