از بین9 دینی که بنیانگذاران آن افراد معینی بوده اند، دین کنفوسیوی، از این جهت که بنیانگذار آن مؤلف نیز بود، استثناء است. البته گفته شده که بخشی از" اوستا" را نیز خود زرتشت نوشته است. همچنین می‌گویند متن کوچک" تائوته کینگ" نگارش لائوتسه است. با وجود این که کنفوسیوس هیچ فکر، اسلوب و یا تجربه‌ی جدیدی را به دین موروثی سرزمین خویش اضافه نکرد، خدمت بسیار مهمی در ارایه مجموعه ای از نوشته‌ها که عملا «کتب مقدس» دین کنفوسیوسی به حساب می‌آیند انجام داد. بدون این نوشته ها، نظام دینی قدیم چین احتمالا نمی توانست برای متجاوز از بیست و پنج قرن متوالی نفوذ و گسترش خود را با چنین صلابتی حفظ کند. با وجود این، حتی در مورد این سرمایه داری ادبی در تاریخ مذهبی چین، نمی توان کنفوسیوس را مؤلف یا متفکری مبتکر دانست. نخستین گروه از متون مقدس دین کنفوسیوسی، که احتمالا پنج یا شش متن قدیمی بوده که در حقیقت تنها همین‌ها را می‌توان به خود کنفوسیوس نسبت داد، همگی تألیفاتی هستند که مشهود است کنفوسیوس آن‌ها را ویراستاری و یا مقابله کرده است. در واقع تنها یکی از این متون است که اصلاحات دارد و آن کتاب "چون چیو" و یا «بهار و خزان» است که در حقیقت صرفا شرح وقایع ایالت محلی خود وی به نام ایالت لو است. گروه دوم، با نام "چهار کتاب سوشو"، متونی هستند که پیروان گوناگون معاصرو یا بعد از وی درباره‌ی شخص او و یا نظریاتش تألیف کرده اند.
;