تأثیر اعتقادی مربوط به پرستش نیاکان این است که خواسته های اخلاقی دین کنفوسیوسی را به نحو چشمگیری تقلیل می‌دهد. این دین، بیش از هر دین دیگری در جهان خواسته های خود را روی یک زندگی مبتنی بر اخلاق متمرکز می‌کند. ولی با این حال هیچ قضاوتی راجع به آینده نمی کند و یا روش معینی را برای تحقق کامل آرمان های خاص خود در مورد اخلاقیات بشر، تعلیم نمی دهد. تا جایی که یک فرد مورد نظر، اعم از این که وی در زندگانی فعلی خوب یا بد زندگی کرده است، هیچ امتیاز و یا خسرانی نخواهد دید. زندگی پس از این که انسان در آرزوی آن است و یا برای رسیدن به آن تلاش بیشتری کند، هیچ صورت بهتری ندارد. در حقیقت پیرو صادق راه کنفوسیوس، به دلیل تقوای فرزندی، حتی اگر تصور شود یکی از اجداد وی به علت زندگی نادرست در جهنم است، از انجام ندادن مراسم نیایش برای وی وحشت دارد. هزینه های سنگین کفن و دفن و همچنین مراسم قربانی کردن در سالگرد درگذشت والدین و یا اقوام نزدیک، بخش عظیمی از مشکلات اقتصادی مردم فقیر چین را تشکیل می‌دهد. افراد زیادی در شرق و غرب وجود داشته اند که مذهبی بودن واقعی آیین پرستش نیاکان را مورد تردید قرار داده اند. چینی‌ها می‌گویند این آیین شبیه به کاری است که در غرب در مورد احترام به مردگان، قرار دادن دسته های گل روی قبور آن ها، ستایش و مدح آن‌ها و افتخار قایل شدن برای آن‌ها انجام می‌گیرد. کلیسای کاتولیک روم به پیروان خود رسما اجازه داده تا برای نیاکان خود آیین های مذهبی انجام دهند، اگرچه کلیساهای پروتستان عموما این کار را منع کرده اند. مسلما، در سطح توده های مردم این کار نشانه های یک مراسم دینی را داراست. به نظر می‌رسد به همین عنوان نیز جای خود را در زندگی توده مردم چین به نحو مؤثری باز کرده است.
;