شگفت آورترین سنت این قوم این است که پوشیدن لباس را حرام مى دانند و معتقدند "مهاویرا" در حال ریاضت و ترک تعلقات نفسانى، پس از مشاهده تعلق خاطر خود به حیا، لباس هاى خود را بیرون آورد و تا آخر عمر برهنه به سر برد. برهنگى بخشى از ریاضت مذهب جین است و راهى براى وصول به نیروانا و پایان رنج هاست. مؤمنان به آیین موظفند لباس نپوشند و فقط ستر عورت کرده، به حداقل آن اکتفا نمایند و در سرما و گرما چنین باشند. برخى از مؤمنان از این تعلیم و دستور مذهبى اطاعت کرده و برخى به آن وقعى نمى‌نهند. برهنگان و پوشیدگان این دو دسته را تشکیل مى دهند که به همین دلیل با یکدیگر درگیر بوده و هستند. در حال حاضر فقط پارسایان متعبد چنین مى کنند. در حدود سال 79 ق. م. میان پیروان این مذهب در مورد حدود برهنگى اختلاف و دودستگى پدید آمد: فرقه‌ی آسمان جامگان هیچ لباسى را نپذیرفتند، در حالى که فرقه‌ی سفید جامگان گفتند استفاده از اندکى پارچه جایز است. گاندى(رهبر انقلاب هندوستان) تحت تأثیر این آیین لباس هاى دوخته‌ی ایام جوانى را کنار نهاد و تنها از مقدارى پارچه سفید استفاده مى کرد. ویل دورانت نویسنده کتاب تاریخ تمدن در زمان حیات خود، تحت تأثیر آن مذهب خواست از طریق خودکشى به عمر خود پایان بدهد، اما با گلوله‌ی یک هندوى متعصب کشته شد و براى انتحاراین مورخ فرزانه فرصتى پیش نیامد. دریوزگى و خوارى از فضائل محسوب مى شود. به عقیده‌ی آسمان جامگان زنان راهى به کمال ندارند و براى این امر باید به انتظار مرد شدن در دوره‌ی هاى بعدى تناسخ باقى بمانند. آیین جین جمعا به 84 فرقه تقسیم شده است. پیشینه‌ی این ریاضت ریشه در تعالیم اولیه‌ی آیین جین دارد. دستورات اولیه‌ی ریاضت جینى شامل برهنگى و گرسنگى مطلق بود به این ترتیب اگر کسى هلاک شود، به مقامى بزرگ نایل می‌گردد. انتحار بخشى از این ریاضت بود؛ این اقدام مى توانست از طریق اعمال ریاضت هاى سخت صورت گیرد. گیاه خوارى زندگى زاهدانه آیین جین است و چنین امساکى مى تواند ریشه پلید مادیت را از ذات آدمى بر کند و نورانى گردد تا دچار بلاى تناسخ نشود.
;