علت تمام بدبختی های انسان اتصال بین جسم مادی و پست با روح خالص و جاودانی اوست. این نظریه از لحاظ فلسفی به نام" دوآلیسم یا ثنویت "جسم و روح شناخته می‌شود. ماده و جسم، با روح انسانی، دو هستی کاملا متفاوت هستند. کاربرد عملی این نظریه آن است که هر فرد معتقد به دین جاینی باید برای آزادسازی روح خویش، جسم خود را تحت فشار قرار دهد. همان طور که آن «پیروز بزرگ»- مهاویرا- این کار را انجام داد. هدف رستگاری، وصول به مرتبه موکشا یا نیرواناست. این حالت مبارک و میمونی است که در آن روح هر فرد از تمام تعلقات و فشارهای جسمانی بدن، و نیز از تمام «کارما»ها و یا اعمال قبلی وی آزاد می‌شود. روش کامل کسب نجات و رستگاری در «سه گوهر» دین جاینی بیان شده است: «دانش، ایمان و عمل صحیح اسباب واقعی نجات غایی هستند». از نظر مهاویرا راه وصول به نیروانا این دستورات است: ایمان نیک، دانش نیک، کردار نیک. این پنج فرمان منسوب به او است: 1 - دزدى نکنید 2 - بى عفتى نکنید 3 - هوس چیزى به دل راه ندهید 4- جاندارى را نکشید 5 - دروغ نگویید. مهاویرا به دعا عقیده نداشت و مى گفت: رستگارى در درون تو است، جاى دیگری آن را جستجو نکن. مهاویرا در سن هفتاد سالگى از دنیا رفت. پس از مرگ او چهارده هزار ملا تعالیم او را به مردم آموختند.
;