نام کتب مقدس دین هندویی رویهمرفته کتابهای ودا به معنی «[کتبِ] دانش» است. مکاتب مختلف دینهندویی وداهای خاص خود را دارند. چهار ودای قدیمیتر عبارتاند از: ودای مزامیر یا ریگ ودا؛ ودای فرمولهای مقدس یا یاجور ودا[9]؛ ودای آوازها یا سما ودا[10]؛ و بالاخره ودای افسونها یا آتاروا ودا. اولین این چهار کتاب از همه مهمتر است. در حقیقت، ریگ ودا قدیمیترین کتاب دینی در بین ادیان زنده جهان است. ریگ ودا مجموعهای از 1028 غزل غنایی و یا چیزی در حدود پنج برابر حجم مزامیر عبری است. معتقدین به دین هندویی تصور میکنند که کتاب ریگ ودا هم از نظر لفظی و هم از جهت مصون بودن از اشتباه معتبر است. یکی از آیات ریگ ودا، گایاتری[11] مشهور است که حداقل هزار سال قدیمیتر از مسیحیت است و هنوز هم هندوهای ارتودوکس و متعلق به طبقات اجتماعی بالا آن را برای نیایش صبحگاهی نسبت به خورشید میخوانند.
نگرش دینی که در اینگونه متون قدیمیتر دین هندویی یافت میشود بیشتر مبتنی بر طبیعتپرستی است. کتاب ریگ ودا شامل حمد و نیایشهای فراوان نسبت به حدود هفتاد و شش موضوع است که بیشتر آنها اعیان و یا قدرتهای طبیعی تشخّص یافتهای از قبیل خورشید، ماه، آسمان، باد، باران، طلوع، زمین، هوا، آتش و غیره را شامل میشوند. مهمترین خدای وداها «ایندرا» خدای هوا و باران است. با این حال آن متون مقدس اولیة هند، که به بیش از هزار سال پیش از میلاد عیسی مسیح(ع) تعلق دارند، حاوی پارهای ایدههای اخلاقی متعالی نیز هستند.
اخلاقیترین خداهای ودایی وارونا، خدای فراگیر و جهان شمول است. شاید زیباترین سرودهای هر چهار ودا سرودی درباره حضور مطلق و دانش مطلق این خدای آسمانی است (آتاروا ودا، جلد 4، ص 16).
;