تورات واژه اى عبرى و به معناى قانون است؛ زيرا در كتاب تورات احكام و قوانين زيادى وجود دارد. نام ديگر تورات، شريعت است.
متخصصين كتاب مقدس تورات، چهار منبع اساسى براى تورات قایلند:
1- منبع الوهيمى E؛
2- منبع يهوهى J؛
3- منبع كاهنى P؛
4- منبع سفر تثنيه D (كه منبعى ويژه است).
يكى از قديمى ترين و معروف ترين نقدهاى تورات و كتاب مقدس را دانشمند و فيلسوف هلندى باروخ (بنديكت) اسپينوزا) در كتابى به نام "رساله اى در الهيات و سياست "(به زبان لاتينى) انجام داده است.
اسپينوزا در كتاب خود با ذكر دلایلی اثبات مى كند كه براى بررسى اعتبار كتاب مقدس بايد به شواهد تاريخى و انتقادى آن پرداخت و متأسف است كه پيشينيان اين شناخت را متروك داشته اند و يا اگر چيزى در باب آن نگاشته اند از دسترس ما به دور مانده است. وى مى افزايد اكنون ما در شرايطى زندگی مى كنيم كه مسائلى تعصب آميز به نام دين معروف شده است و مردم براى عقل در اعتقادات خود سهمى قایل نيستند. از اين رو من با نا اميدى نسبى پاى در اين راه مى نهم و در نخستين گام به بررسى نويسندگان كتاب مقدس (و قبل از همه به مؤ لف اسفار پنجگانه تورات) مى پردازم:
تقريباً همه‌ی (اهل كتاب) معتقدند كه موسى تورات را تأليف كرده است، به گونه اى كه فرقه فريسيان از يهود در تأكيد بر اين عقيده، مخالف آن را مرتد دانسته اند. به همين دليل ابن عزرا كه دانشمندى نسبتا آزاد انديش بود، براى اظهار نظر خويش در اين باب جرأت نكرد و تنها با اشاراتى مبهم، اشتباه بودن اين اعتقاد عمومى را متذكر شد. اما من بدون ترس و واهمه پرده‌ی ابهام را از روى سخنان ابن عزرا برخواهم داشت و حقيقت را براى همه روشن خواهم كرد.
;