مهمترین ویژگی دین مسیحیت شخصیت بنیانگذار آن است. شخصیت چند بعدی عیسی مسیح (ع) در آن واحد روشنی بخش، جامعه، الهامبخش و آمرانه است. که باید آن را از دیدگاههای مختلف مطالعه کرد.
1. نشانههایی مبتنی بر جنبة بشری عیسی مسیح، به عنوان یک طفل، وی به مکالمه و صحبت با دیگران مشتاق و بهویژه به مذهب علاقهمند بود. مینوشید و غذا میخورد و به خواب می رفت. مکرراً متحیر و متعجب شده و نسبت به امور غمگین و ناراحت میشد. وی از نظر دانش و قدرت جسمی محدود بود. از مصاحبت انسانها لذت میبرد و توجه به شخص خودش را تحسین میکرد. نسبت به سرزمین خود مغرور بود و برای اوضاع آن تأسف میخورد. مظاهر مختلف طبیعت مانند گلها، چمنزارها، پرندگان و صدای آب را دوست داشت. هنگام درد و رنج دعا میکرد و قطرات درشت عرق از چهرهاش بر زمین میریخت.
2. نشانههایی از رابطهای نزدیک با خداوند در خدمت انسانها در سی و هفت آیه از عهد جدید وی خود میگوید که از جانب خداوند فرستاده شده است. در بیش از سی مورد میبینیم که وی کسی است که آگاهانه به اجرای کامل دستورها و احکام عهد قدیم میپردازد. با این حال، بعضی از مواقع، باز هم آگاهانه جنبههایی از آن دین پیشین را ملغی میسازد.
عیسی(ع) خود را به عنوان ناجی انسانها، به صورت یک سلسله روابط صمیمانه و نزدیک با افراد بشر و خداوند عرضه میکرد. بهطور مثال بهعنوان درِ نجات (انجیل یوحنا، باب دهم، آیة 9)؛ بهعنوان شبان خوبی که مراقب گوسفندان خویش میباشد و جان خود را در خدمت حیات آنان قرار میدهد (انجیل یوحنا، باب دهم، آیة 10)؛ به عنوان درخت تاک حقیقی که پیروانش شاخههای پربار آن هستند (انجیل یوحنا، باب پانزدهم، آیات 6 ـ 1)؛ بهعنوان قیامت و حیات (انجیل یوحنا، باب یازدهم، آیة 25)؛ بهعنوان راه، حقیقت و زندگی (انجیل یوحنا، باب چهاردهم، آیة 6).
;