هنگامی که حضرت عیسی(ع) به حدود سن سی سالگی رسید، یحیی معمّد که به روایت انجیل لوقا پسر عموی وی بود در کرانههای رود اردن نهضت احیای اخلاقی و دینیای را پیگیری میکرد که در آن روح افسردة تمام هموطنان خویش را به مبارزه فرامیخواند.
حضرت عیسی(ع) این دعوت را اجابت کرد و به این نهضت اصلاحی پیوست. وی در لحظة تعمید به روشنی دریافته بود که خداوند، پدر آسمانی پرعطوفتش، وی را فرامیخواند. او این دعوت الهی را لبیک گفته و در عزلت تصمیم گرفت که این فرزندی خدا را بدون درنظر گرفتن منفعت و یا تبلیغ برای خود و همچنین بدون آنکه سطح آرمانهای الهی خویش را تقلیل دهد، بهطور کامل تحقق بخشد. زمانی که حضرت یحیی(ع) دستگیر و زندانی شد، حضرت عیسی(ع) این را نشانة آغاز فعالیتهای خود به عنوان یک رهبر تلقی کرد.
;